SAKİN GÖLLERİN KUĞUSUYDUK...

Halojen lamba mı 6 ok mu?
Cevab veremem,
Neden vereyim?
Emekçi alın teri yok sayılırken,
Proleter güç göz ardı edilirken,
Cevab neden vereyim.
Vermem, kimseye!
Bankadaki milyonlarca dölarım göz göre göre erirken,
Bu cevab niye?!
Konutlarımın ederi dibe vurmuşken,
Nasıl unuturum devrimi,
Mevduatlarım mı tek endişem?
Hayır!
Sen ki bana hoyratlanmış el kızı,
Sen ki bana tövbelenmiş mercimek çorbası,
Hani dağılan ekmeğin buğusu,
Hani göğsümün daralması,
Olmasaydı sonumuz böyle…
Hiç biriniz beni yolumdan geri çeviremez,
Ne benli, ne de bensiz,
En çok da bensiz,
Belki de kimsesiz,
Lehman Brothersız…

Not : Ve evet sevgili şiir dilencileri, yine ben. Genç Şair Sinan is back!!! Döndüğümde sizleri hala daha burada bulabilmek inanın şiirin tabiatına aykırı ama insan doğasına o kadar yakın ki anlatamam : ))) Ne de olsa insanım tüm şairliğimin yanında. İşte bir süre uzak da kalsam içimde yükselen şiir yazma tutkusunun kırbaçlarına daha fazla dayanamadım ve fışkırdım. Adeta duygusal bir orgazmın dışa boşalımını üzerlerimizde hissettik dizelerimde. Hepimiz ıslandık, hepimiz semenliyiz. Şiirin yazılımını bir doğum olarak algılarsak her bir dize bir tektonik vuruştur, her bir kelime bir ileri ya da bir geri harekettir! Zamansa sadece bir mekandır olum bitimin şahidi. İşte bu duygular eşliğinde sizlere, kendime ve en önemlisi devrimci literatüre bir şiir daha bırakmanın kutlu gönencini içimde taşıyor, ister istemez duygusal anlar yaşıyorum. Bu ne şiir be bu böyle! Bu ne kutlu payaslı duygular!!! Tam da hayatın bam teline soktuk itirazımızı! Güncelden çıkıp evrensele muhalefet ettik. Ama olsun ne de olsa konumuz şiir, eninde sonunda hepimiz bir gün bir şiir yazıp hayatımızı onun emrine sunacağız, bundan kaçış yok. Ben ömrü hayatımda şiir yazmamış birisi görmedim. Umarım da görmek nasip olmaz. Çünkü şiir yazmamış birini görmek demek Deccalin dünyaya indiğini haber almakla eşdeğerdir nazarımda ki o gün, işte o gün en büyük emelim devrimin vücuda getirilmiş olmasıdır. İşte sadece devrimin ihtimalden çıkıp realiteye hükmettiğini görmek bana Deccale “Siktir lan ordan” deme hakkını verir dostlarım bilmem yanılıyor muyum? Bence yanılmıyorum. Burada toplanmış tüm emekçi dostlar bence bu fikri Nişantaşında bir cafede dostlarıyla Martini Bianco tokuşturarak kutlamak dışında bir şey düşünmüyordur yahut Portakallı ördeğin o lokum gibi etlerini çatalıyla ayırdıktan sonra ağzına götürüp hemen akabinde yanıbaşında yatan soyulmuş, dilimlenmiş bir parça portakalı ağzına atmak… O iki müthiş tadı aynı anda hissetmek adeta emek vermek ve devrime gönül vermek. Ah dostlarım bunlar hep ortak duygular ve nerde ortak duygu var işte orada başlar devrim, işte orada başlar ortak vicdan, ortak devinim. Ve eğer illa ki bir tanrı varsa yeryüzünde o da şiirdir ki onun suretinde biz faniler zaman denilen Azrailin mesaisini duyumsarız. Azrail denince sakın korkmayınız, dikkat edin o da mesaide yani emekçi. Azrail de bir proleterdir bilmem anlatabildim mi? Duygularımı sizler gibi münevverlerle paylaştığım için o kadar gönençliyim ki anlatılmaz. Sevgiyle kalın, şiirle kanıksayın…

MERHABA !!!!

GŞS