Gregor Samsa o sabah uyandığında neye uğradığını şaşırdı. Tüylerini yolmuşlar, bir mangalın üzerine koymuşlardı. Az daha uyusa kızaracaktı. Can havliyle kaçtı gitti. Yeterince uzaklaştığına, tehlikenin geçtiğine kanaat getirince durdu öylece kırların içinde. Gözlerini kırpıştırıp, ibiğini sağa sola salladı. Sabit bir noktaya bakarak, tüylerinin tekrardan uzayıp devcileyin olmalarını beklemeye koyuldu. Sabah olsa da ötsem diye de düşündü…
5 yorum:
özlemişiz : ))
allahım yalvarıyorum sana tez tüy ver sen ona...ben hiç böyle olmamıştım...çok üzüldüm haline...ühühühühü...
ibibikleri güzelmiş hayvanın. sabah olsa da ötse :))
adsız
nerdeki horoz gani,
tez doğar oranın güneşi
kentaki fırayt çikın labaratuarından kaçmış kesin bu. onlar yapıyo bu hayvanları böyle :(
Yorum Gönder