Herkesi çağırıyorsun yanına.
Teras partisi mi var yoksa?
İçkiler hazır mı?
Manzara arşı alaya hakim mi?
Denizin kokusu genizlerimize dolacak mı?
Müzikler sofistike ve yenilikçi mi?
Her şey hazır mı?
Peki ya emekçiler?
Emekçiler de davetli mi?
Boşalan bardağımı derhal dolduracak,
Yere bıraktığım izmariti havada kapacak,
Kanepe servisi yapacak,
Gülümseyecek bana o tatlı gözleriyle,
Parti bittikten sonra yerleri süpürüp,
Tertemiz yapacak emekçiler de hazır mı!
Onlar da gelecek mi?!
Eğer başkonuk değillerse,
ben gelmem o partiye!
Emekçilerin yok sayıldığı bi teras,
Bir teras partisi şahsıma yapılmış en büyük hakaret.
Tecavüz fikirlere, felsefenin yası.
Sosyolojinin ağladığı yer burası,
Tek kanatlı bir kuşun,
Uçmaya çalışan,
Hüzünlü daireleri, ölene kadar.
Şairin öldüğü teras...
Gel dediğin kim?
Kimler geliyor?
Ne olursan ol un sınırı ne?
Söyle ey Mevlana!
Kimler geliyor teras partine?
Not : Selam sevgili şiir duayenleri. Bu şiirimde sizleri adeta bir uçurumun kenarına bırakıp kaçtım. Çok tekinsiz bir atmosferi var bence şiirimin, dizeler haksızlığa uğramış, hazineleri çalınmış ölü korsanlar gibi saldırdı az evvel üzerimize. Çok sertti gerçekten. Kendime gelmekte güçlük çekiyorum ki kim bilir siz nasıl etkilendiniz... Bu şiirimde Mevlanayı irdeledim. Nerde inceledin ki Mevlanayı diyenler, belki bilmeyenler olur diye hatırlatmakta fayda görüyorum. “Gel gel, ne olursan ol yine de gel.” adlı sözünden yola çıktım Mesneviliğin. Çok yararlı bi agresifliği var bence şiirimin. Mevlanayı yer yer överken yer yer de yerdim çünkü yerilmek herkesin hakkıdır. Bir kaos gibi çöktüm Mevlananın üzerine inanılmaz yaratıcı cümle kuruluşlarım ve dizelere verdiğim direktiflerle. Adeta kelimelerin üzerine binip kırbaçladım onları. Neyse ki şiir var. Normal hayatta yergiler çok tatsız, neşe kaçırıcı bi hal alabiliyor. Oysa yergiler şiirin içinde pamuk şekeri kıvamına geliyor, kimseyi kırmıyor. İnsan okudukça yerildiğini tatlı tatlı hissediyor. Eksiklerini yalayarak öğreniyor. Şiir ki bize en yakın olan, şiir ki emekçilerin nefesi saklı dizelerin arasında. Kafiyeler bir devrimin tektonik tınıları. Bu şiirimde her zaman olduğu gibi dev gibi bi dünya olan Mevlanayı incelerken yine emekçileri unutmadım. Dikkatli gözlerden kaçmamıştır. Bir emekçi ile kurtulacak her şey. Dünyayı emekçiler kurtaracak bence ve ben de o kutlu günde yanlarında olmak, haykırmak isterim devrimin adını. İşte dostlarım kozmozu düşünürken bile bir an olsun emekçiler aklımdan çıkmıyor. Bence Mevlana şu halimi görse ona buna gel deyip yanına çağırmaktansa devrimci olurdu, emekçilerin hakkını savunmak için yan safımda yer alırdı. Bu ne güzel bir düşünce, bu ne güzel bir imge!! Yanımda Mevlana ve emekçi kardeşlerim haykırıyoruz çeşitli sloganlar, halay, türkü. Kutsal olan ne varsa bizden yana, hayın olan her şey kapitalistlerde! Ben Genç Şair Sinan, MERHABA!!!!
3 yorum:
yasantilanmislik kokuyor.. hayatin gercekleriyle harmanlanmis buram buram poetri..
sahi ?
kac kisi kaldik su torpulenmis tirnaklarindan esrik nasirlarina olan mesafeyi kivrak bir vucut hareketi ile olcebilen.
Murekkebine saglik dost.
Sevgili adaşım,
Hayatın gerçekleri ile hayatın gereklerinin harmanlandığı denebilir evet. Ve evet! Bu bir poetri teatral!
En fazla 5-6 kişi kalmışızdır.
Senin de klavyene kuvvet. Sanırım sen de şair olma çabası içindesin. Hepinizi destekliyorum. Arkanızdayım her daim. Dizelerini yolla da yanlışlarını bulup yollayayım sana.
Bye for now,
GŞS
Sevgili Sinan;
Sevgili diyorum çünkü insan sevgisiyle doluyum. ama şiyir sevgisi limitsiz içimde. Eğer gözyaşlarım şiirinize olan hayranlığımı anlatabilseydi dünyada okyanuslardan başka bişey olmazdı Sinan. O kadar ağlıyorum çünkü. Böyle bir san'atçıyken emekçilerden başka bişey düşünmemeniz ise neredeyse inanılmaz ama bir o kadaer da gerçek.
Mevlana saçmalamış ve siz de o kadar güzel eleştirmişsiniz ki adeta sanatınızla dövmüşsünüz onu. Zira kim olursa olsun gelsin diyor ama limiti var değil mi her şeyin.
Limitsizseniz limit sizsiniz Sinan, güç sizinle olsun.
Yorum Gönder