MAHALLEMİZİN MUHTARI MUHİTTİN ABİ...

Merhabalar efendim, uzundur sizlere yazamadım lakin epey bir süredir evden çıkmadım. Geçenlerde bir sabah bi talihsizlik yaşadım diyelim. O sabahtan sonra eve kapandık ailecek. Hazırlıksız yakalandığımızdan evde ne varsa onu yedik. Artık yiyecekler bitip, benim oğlan bana mükemmel bir kuzu çevirme gibi görünmeye başlayınca dedim artık dışarı çıkmak lazım, hayvanlığın lüzumu yok.

Yaşadığım talihsizlik mi neydi? Efendim işte o sabah her zamanki gibi evden sabah ezanı okunmadan çıkmış sessiz sessiz parmak uçlarımda mahalleden otobüs durağına doğru yol almaya çalışıyordum. Çöp bidonunun orada bi homurtu gibi bişey duydum. Uyurken çıkarılan sayıklama homurtu karışımı bişeydi bu ses. Biraz daha yaklaşınca muhtarımız Muhittin Abi nin 65 numara ayakkabılarını tanıdım bidonun kenarından. İlk tepkim soğuk ter dökmek ve derhal kaçmalıyım demek oldu. Ama sonra düşündüm uyuyordu Muhittin Abi. Ve neden çöp bidonun yanında mahallenin ortasında yerde uyuyordu? Belki de yaralanmıştı. Son derece sessiz bir adım daha attım. Adım atmak için uzattığım ayağım öne doğru ilerledikçe, ayaklarından yukarı doğru göz alanıma giriyordu Muhittin Abinin yerde yatan bedeni. Önce ayaklarının tümü, sonra dizleri sonra baldırları ve sonra???!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Muhittin Abinin bedeninin ortasında bir adam ayakta duruyordu!!!! Hemen hemen benimle aynı boyda ve tıknaz bir adamdı ya da garip bir yaratıktı. Bir süre öyle bakakaldım çünkü manzara karşısında neye uğradığımı şaşırmıştım! Fakat bir süre sonra onun bir adam olmadığını anladım : (((((((( Çünkü tıknaz adamın artık boyu benden en az 10 santim uzamıştı ve gittikçe uzuyordu, kilo da alıyordu. Ben ne hayatımda böyle bir organ ne de hayatımda böyle bir sabah ereksiyonu görmüştüm.

Siz hiç hayatınızda bir penisin kafasını çevirip size bakacağından ürktünüz mü a dostlar? İşte ben o sabah ürktüm : (((((((( Ağlayarak eve kaçıp, kapı pencere her şeyi kilitledim. Karıma sarılıp hüngür hüngür ağladım. Günlerce ne olduğunu hiçbirine anlatmadım, anlatamadım ama kimseyi de bırakmadım dışarı. Ama korkunun ecele faydası yok. Dediğim gibi az daha benim oğlanı yicektim açlıktan. Mecbur dışarı çıktım. Çıkmışken de sizlere haber edeyim dedim. İyi bakın kendinize. Ben size yine yazarım, umarım yazabilirim : ((( Hoşçakalın...