LASTİĞİ GEVŞEK AŞÖRTMEN...

O gün odamda oturmuş evde hayvan beslemenin sakıncalarını düşünüyordum. Hayvanları habitatlarından koparıp dört duvar aralarına hapsediyorlardı. Hayvanları bir eşya gibi kullanıyorlardı. İnanılmaz acımasız ve sevgisiz bir yaklaşımdı bu. Derhal odamdan çıkıp salonun yolunu tuttum. Ailemle konuşmak istediğim çok mühim bir mesele vardı çünkü.

Aşörtmenimi çekiştirerek salona girdiğimde annemle babam şaşkınlıkla bana baktılar. Annem “Gel oğlum otur” diyerek gülümsedi. Babam da doğrularak bana yer açtı koltukta. “Yok anne. Çok fazla kalmayacağım. Bir karar verdim. Evde hayvan beslemek istiyorum” dedim. Annemin yüzü bir yunus gibi mutlu bir şekilde babama döndü. Babamın yüzü de bir deniz feneri gibi ışık saçıyordu. “Tabi oğlum. Hemen gidip bi kedi köpek yavrusu getireyim. Beslersin.” dedi babam. “Yok baba. Teşekkürler ama benim evde beslemek istediğim hayvan başka.” “Ne istiyorsun oğlum söle? Muhabbet kuşu mu? Yoksa papağan mı?” Diyerek gülümsedi annem. Babam ayağa kalkmış elleri ile omuz başlarımdan tutmuş sevgi ile beni dinliyordu. Babam da sordu “Ne istiyorsun oğlum? Hangi hayvanı?” “İstediğim havyan Komodo ejderi...” Babamın ilk önce göz kapakları ayrıldı, kaşı havaya kalktı. Yüzündeki gülümseme yavaş yavaş kaybolurken kaşı da aşşa indi. Kollarını da omuz başlarımdan çekti. Hızlı bir hareketle sehpanın üzerine uzanıp bir sigara alıp, yaktı. Uzaktan bana bakıyordu. Sigarasını yavru bir keçinin annesinin memelerinden süt emmesi gibi emiyordu, vantuz gibi. Annem “Ne ejderi olm? O nasıl hayvan” dedi ağlamaklı. “Şu an dünya üzerinde yaşayan en olağanüstü hayvan anne belki de bir dinozor. Bunu kimse bilemez. 4 metre boyu var. Ve ağzındaki salyasında her an 40 ölümcül bakteri yaşıyor. Ve aynı zamanda panzehirini de kendi içinde taşıyor. İnanılmaz bir hayvan. Bana en yakışan hayvan o bence. Mükemmele çok yakın bir çift olacağımız şüph...” Kes lan!!!!!!!! Hala konuşuyor. Ne anlatıyorsun lan sen lavuk? Ejderha alayım istersen sana ha ister misin?” “Aslında kesin isterdim ama nesilleri tükendi baba. Çok teşekkürler...” “ Töbe yarabbim yahu! Lan oğlum sen delirdin mi?! İnsan gibi bişey istesene! Ne komodosuymuş ejderiymiş!” “ Usain Bolt o zaman. “ “?????” “İnsan istersem Usain Boltu isterim. Bakkala kadar yarışırız ya da koridor da olur. Start hakemi emrinden çıkma çalışması yaparız. Bence koridor yeterli uzunluğa sahip konu çalışmalar için. Ranzada alırız benim odama. Usain altta ben üstte yatarız. Sence de öl...” “Siktir git lan odana! Delirttin beni yine!Allahın manyağı ya!”

Odama gittiğimde kendimi Usain Bolt ile bakkala giderken hayal ettim. Benim elimde bir tasma, tasmanın ucunda muhteşem bir komodo ejderi. Yürüyoruz. Aniden “Bakkala kadar yarıııııııış!” diye bağırıp depara kalkıyorum. Usain yanımdan fişek gibi geçiyor. Zavallı komodo ejderim ise arkamda deli gibi koşmaya çalışarak bana yetişmeye çalışıyor. Usain ve ben bakkalın önünde sevgi ile onu bekliyoruz. Badi badi sürünerek geliyor yanımıza. Usain altın, ben gümüş, komodo ejderimiz de bronz madalya kazanıyordu. Sarmaş dolaş oluyoruz üçümüz. Mahalleli bize gıpta ile bakıyor. Böylesi bir üçlüyü tarih yazmadı. Bunları düşünürken uyuyakalmışım. Uyandığımda aklımda tek bir fikir vardı.

Aşörtmenimi sıyırıp çıkardım bacaklarımdan. Tüm çıplak vücuduma japon yapıştırıcısı sürdüm. Sonra da yere yeşil ile gri renkli kağıtlar, leblebiler, fasulyeler, kırık fındık fıstık ceviz kabukları serpmiştim. Komple onların üzerinde devrildim durdum bir süre. Küçük bir leopar yavrusu gibi şendim. Ellerim ve ayaklarım havada bir o yana bir bu yana salınıyordum. Özellikle sırtımın her bir santimetrekaresine bir şeyin yapışmasını sağladım. Daha sonra kollarımın üst taraflarına bacaklarıma her yerime kendim yapıştırdım. Hamurdan yaptığım tırnakları el ve ayak parmaklarıma takıp kahverengiye boyadım. Göğsüme de annemin ruju ile Jamaica yazdım. Aynada kendime şöyle bir baktım. Resmen bir komodo ejderi olmuştum. Çok mutluydum. Ağzıma da küçük bi çatal almıştım. Dilim olarak kullanıyordum bunu da. Koridora çıktım.

Koridorda sürünerek ilerliyordum. Ağzıma doldurduğum aseton, calgon, pril, tuz ruhu, omomatik biraz rahatsız ediyordu ama önemli değildi. Salyamın ölümcül olması kaçınılmaz bir gereklilik idi. Arada ağzıma çatalı sokup sallıyordum. Annem beni gördüğünde salon ile mutfak kapısının 2 metre uzağında sürünüyordum. İnanılmaz bir çığlık atıp babamın ismini haykırdı. Annem sevinsin diye çatalı aşşa yukarı bi kaç kere sallayıp gülümsedim. Babamın salon kapısına gelmesi 1 saniye bile sürmemişti. “Tebrikler baba! Usain Bolt bile gelemezdi bu kadar çabuk!” demek için dilim olan çatalı ağzımdan alırken, ağzımdaki karışım inanılmaz midemi bulandırdı. Köpürmeye başlayıp, kusmaya başladım. Aseton ve tuz ruhu hiç iyi gelmemişti. En son “ Komodo ejderleri dünyanın en mükemmel hayvanlarıdır. Keşke de kankam olsalar” dediğimi hatırlıyorum. Kendimden geçtim. Kendimden geçerken yanımdan fırtına gibi Usain Bolt geçti. Ellerini iki yana açmış bana gülümsüyordu. “Kesin dünya rekoru bu dostum...” dediğimi belli belirsiz hatırlıyorum...