ÖTEKİ...

Bu aynadaki ben miyim?
Ya öteki? O nerede?
Hep duydum ama hiç görmedim.
Elektrikli diş fırçam dişlerimi temizlerken,
Ruhumu temizleyecek elektrik nerede peki?
Bu ayna kesin bozuk,
50 inç LCD ekrandaki,
Banu Alkan kafası gibiyim.
Derhal bugün bu aynayı değiştirmek,
Yenisini seçmek lazım.
Emekçilerin ellerinde şekillenmiş,
Gerçek bir ayna,
Alacağım satın.
Çerçevesine alınteri sinmiş ayna
Beni,
Gerçek bana gösterir ve
Kesin Zara Home da vardır!!!!

Not: İşte bir şiir daha aktı beynimden. Öylesine geldi sabah sabah. Şiirle bunca eklektik yaşamam benim tercihim değil dostlarım. Şiir bana geliyor. Ben onu yazmıyorum. Ben onu özgürleştiriyorum Mont Blanc kalemimle. Kağıda yazmayı seviyorum. Tepelerden koşan vahşi atlar misali iniyorlar kelimeler kağıdıma kalemimden. Nasıl Che gibi, Nasıl Pablo Neruda gibi. Özellikle bu şiirimi hiç kuşku yok ki yaşasa Victor Jara bestelerdi diye düşünüyorum. Öylesine bi his. Bu hissimin oluşmasındaki en büyük etken şiirime hakim olan halk kardeşliği ve öze olan inanç. Çünkü şiirimi yazıp bitirdiğimde tüylerim diken diken oldu, ağladım.Çok güçlü bir şiir. İşte bu kadar.

MERHABA!